Özet

Beethoven, senfonilerinin orkestrasyonunda bütün çalgı gruplarına küçük de olsa solo imkânı tanımış ve farklı çalgı birleşimlerinden renkler elde etmiştir. Fagot da Beethoven’ın orkestrasyonunda önemli bir yer tutmaktadır. Klasik anlayışta genel olarak armoniyi oluşturan sesler ve pedal sesleri icra eden fagot, Beethoven’ın senfonilerinde tahta üflemeli çalgıların bas seslerini seslendirmiş, çalgı birleşimlerinde önemli görevler üstlenmiş ve yaylılarla birleşim sağlayarak adeta gruplar arası köprü görevi görmüştür. Solo olarak kullanılmasının yanı sıra motif ve cümlelerin taklitlerinde orkestrasyonun asli unsurlarından olmuştur. Bu çalışmada, Ludwig van Beethoven’ın (op.125) Re minör Dokuzuncu Senfonisinde fagot ve kontrfagotun kullanımına yönelik bir inceleme yapılmıştır. Çalışma, Beethoven’ın bu senfonisinde fagot ve kontrfagotu orkestrasyonda nasıl kullandığını göstermeyi amaçlamaktadır. Bu amaç kapsamında, fagot partileri icra edilerek ve cd-ses kayıtlarından dinlenerek partitürden değerlendirmeleri yapılmıştır. Yapılan değerlendirme ve yorumlara destek amaçlı partisyon ve partitürden görsellere yer verilmiştir.